Language Battle

خدمت دوستان عرض کنم که شما تا وقتی که توی ایران هستید و  پرکاربرد ترین زبانتون فارسیه،  وقتی انگلیسی یاد میگیرید حس میکنید خیلی کار مهمی کردید 

ولی وقتی پاتون را میذارید از این مملکت بیرون میبینید که انگلیسی صحبت کردن خیلی کار غیر معمول و خارق العاده ای هم نیست و دقیقا در همین زمان 

پی میبرید که به غیر از انگلیسی باید حداقل ( دقت کنید حداقل!!) یک زبان دیگه هم یاد میگرفتید ولی افسوس و صد افسوس که کسی نمیدونه ما همین انگلیسی رو هم با هزار دردسر و کلاس اضافه و این چیزا یاد گرفتیم وگرنه به لطف این سیستم آموزشی که در ایران هست همین فارسی را هم نمیشه درست یاد گرفت چه برسه به زبان (های) دیگه.

نکته دومی که بهش پی میبرید اینه که شما نه تنها از امکانات آموزشی مناسب برای یادگیری زبان های دیگه در دوران تحصیلی بهره مند نبودید بلکه زبان مادریتون هم بسی بی مصرف و به درد نخور هست. من منکر این قضیه نیستم که زبان فارسی خیلی زبان قشنگ و ریشه دار و... هست  ولی من به زبان از یک نظر نگاه میکنم و اون هم توانایی برقراری ارتباط هست. زبان فارسی در مقایسه با سایر زبان ها بسیار محدود هست از لحاظ جغرافیایی و بسیار دور هست از لحاظ ریشه ای 

مثلا من همکلاسی هام که زبانشون اسپنیش هست را میبینم

 اول از اون که نصف کشور های دنیا زبانشون اسپنیشه از آمریکای مرکزی و جنوبی گرفته تا خود اسپانیا در اروپا،  حتی خود آمریکا هم 40% مردم اسپنیش هم حرف میزنند و مزیتی که داره اینه که شما هرجا از دنیا هم بری با تلاش نه چندان زیادی میتونی با مردم ارتباط برقرار کنی

دوما نصف زبان های روز دنیا به اسپنیش نزدیکن و اگر اسپنیش بلد باشی میتونی راحت انگلیسی ، ایتالیایی ، پرتغالی را یاد بگیری 

حالا اگر شما زبان مادریت اسپنیش باشه و یک زبان پرکاربرد دیگه مثل چینی را هم بلد باشی و انگلیسی هم که اصلا بحثی روش نیست همه باید بلد باشند با این سه تا زبان کل دنیا میتونی بری 

به نظرم برای خودتون یا فرزندانتون اگر قصد دارید زبانی برای یادگیری انتخاب کنید بعد از انگلیسی ، اسپنیش و چینی را در اولویت بذارید