Value of ourselves

چیزی که در روند اپلای باهاش مواجه میشید و عمیقا من را به فکر فرو می بره اینه که کلا هر مدرکی از هر جایی که صادر بشه حتی برای ادارات داخل کشور هیچ ارزشی نداره و شما برای اینکه اون مدرک ارزش حقوقی پیدا کنه باید با طی کردن مراحل مختلف اداری و صد البته خرج کردن مقداری پول که گاها کم هم نیست ، اون مدرک مورد نظر را ممهور به مهر اداره یا وزارت خونه ای بکنید که مربوط به اون مدرک میشه 

چند نکته هست :

1- اینکه مدرکی که به فرض یک دانشگاه که زیر نظر وزارت علوم هست را سازمان های داخلی قبول ندارند  مگر وقتی که دوباره مهر وزارت علوم بخوره نشون میده یا ما دانشگاه را قبول نداریم یا وزارت خونه را چون با اینکار علنا داریم میگیم وزارت خونه نمیتونه به یک ارگان زیر دستش نظارت کنه.

2- اینکه برای مهر کردن مدرکی که به نحوی یک سازمان خودش صادر کرده دوباره پول دریافت بشه تا اون سازمان تاییدش کنه به طور آشکار کلاهبرداری از مردمه و به نوعی پول زور حساب میشه 

3- وقتی ما خودمون مدرک خودمون را قبول نداریم اونوقت انتظار داریم کشور های اروپایی و دیگر کشور ها مدرک ما را قبول داشته باشند!!!

سلف استادی(self study) آری یا خیر؟

خیلی از دوستان به دلیل اینکه حوصله و وقت کلاس های زبان را ندارند خودشون برای آزمون هایی مثل تافل یا آیلتس به صورت خودخوان شروع به مطالعه میکنند.

حالا اینکه شما چه متدی را انتخاب میکنید بستگی به روحیات و امکانات شما داره و من نمیتونم به جای شما تصمیم بگیرم ولی به نظر من تنها چیزی که بهتره به صورت سلف استادی خونده بشه کلمه ست و تقویت مهارت لیسنیگ همین و بس

من همیشه برای دوستانی که ازم راهنمایی میخوان یه مثالی میزنم و میگم کلمه و کلا دایره لغت در زبان مثل آجر میمونه، شما تا وقتی که آجر داشته باشی میتونی هر ساختمانی که دلت خواست بسازی( حالا نه هر ساختمانی ولی تا حد زیادی میشه نیاز اولیه را برطرف کرد (ولی اگر آجر نداشته باشی هیچ کاری نمیتونی بکنی 

لغت هم در زبان انگلیسی همینطوره اگر لغت بلد باشید( البته همین هم کلی بحث داره که چه زمانی شما میتونید ادعا کنید یک لغت را به صورت اکتیو توی ذهنتون دارید)همه ی مهارت های دیگه به طرز قابل ملاحظه ای رشد پیدا میکنه 

اما در مورد تکنیک ها ی آزمون های زبان مثل تافل یا آیلتس به نظر من سریع ترین و مطمئن ترین راه، رفتن به کلاس زبانه  من خیلی از بچه ها را دیدم که به صورت سلف استادی چیزی را اشتباه یاد گرفتند و حالا برای اصلاح کارشون چه مصیبتی دارند چون دیگه با حالت اشتباه رفته توی ذهنشون و به این راحتیا درست نمیشه

و باید اضافه کنم چون هزینه ی کلاس های زبان گرونه، بهینه ترین حالت اینه که تا جایی که امکان داره مدت زمانی که میرید کلاس را کاهش بدید به عبارت دیگه وقتی شما  به مقدار کافی مصالح داشته باشید (آجر) فقط با گذراندن یک دوره ی کوتاه معماری میتونید شروع به ساختمان سازی کنید 

البته باید اینم اضافه کنم که یک سری مهارت ها مثل اسپیکینگ و رایتینگ بدون حضور یک مربی و راهنما اصلا قابل تمرین کردن نیستند چون تا وقتی شما اشتباهاتون را نفهمید نمیتونید اصلاحشون کنید .

پست امروز خیلی عمرانی شد  دیگه به بزرگی خودتون ببخشید ما همه مثال هامون با آجر و ساختمان و این چیزاست

What is YOUR plan

در باب رفتن از وطن و تحمل دوری از خانواده و سختی غربت ، حقیقتا میشه رسالات و کتب فراوانی نوشت 

کاملا مشخصه که وقتی از کشور خودتون به کشوری دیگه مهاجرت میکنید با انواع و اقسام مشکلات مواجه خواهید شد ولی چیزی که مهمه و باعث میشه بتونید این شرایط سخت را تحمل کنید و کم کم همه چیز را تحت کنترل در بیارید اینه که چه هدفی برای این کار در ذهنتون داشتید  و این هدف چقدر قوی بوده که بتونه شما را جمع و جور کنه . افرادی که هدف مشخصی ندارند کلا در هیچکدوم از مراحل زندگیشون موفق نیستند چه برسه به همچین کار های بزرگی مثل مهاجرت و... 

ولی من روی سخنم با افرادیه که فقط به صرف ادامه تحصیل دوست دارند برن خارج از کشور و بعد از اینکه درسشون تموم شد دوباره برگردند،  به نظر من این کار هم کار درستی نیست چون شما وقتی مدتی را از جامعه ی خودتون دور بمونید قطعا بسیاری از موقعیت ها و ارتباطاتی که قبلا میتونستید با حضور در عرصه های مختلف اجتماعی در کشور خودتون داشته باشید را از دست میدید و بعد از بازگشت از یک کشور دیگه دوباره باید از صفر شروع کنید و همونطور که حتما میدونید موفقیت در کسب وکار امروز فقط نیاز به داشتن تخصص نداره بلکه به تخصص و همچنین داشتن ارتباطات قوی با دیگر افراد نیاز داره . اون شرایط مربوط به زمانی می شد که افراد با تخصص بالا در کشور کمیاب بودند و بنا براین شرکت ها خودشون به دنبال این افراد می گشتند ولی امروزه دیگه در کشور از این لحظ کمبودی نداریم و برای هر آگهی استخدامی که در روزنامه ها چاپ میشه چند ده نفر با مدرک دکترا اپلای می کنند.پس سعی کنید شرایط زمان خودتون را بشناسید و بعد تصمیم بگیرید 

من خودم به شخصه اولین سوالی که از بچه هایی که ازم راهنمایی میخواند میپرسم اینه که برای چی میخوای بری؟ و اگه جواب بدن میخوام برم و بعد برگردم و اینجا کار کنم همون اول میگم وقتت را تلف نکن و توی همین مملکت خودت بچسب به کار و زندگی که آخر این مسیری که شما میخوای بری همین جاست که الان وایستادی.

پس خواهشا ازمجموع تمام اهدافی که توی ذهنتون دارید این یکی را روش یک خط قرمز بزرگ بکشید

GPA

امروز تصمیم دارم یکم در مورد اهمیت معدل در پذیرش برای فوق لیسانس یا همون Master  براتون بنویسم 

از اونجایی که معمولا در دوره ی لیسانس  ، بچه ها در حال یادگیری مباحث پایه ای در رشته ی خودشون هستند معمولا اساتید برای گرفتن دانشجوی ارشد معیاری که در دستشون هست معدل شماست. البته هستند دوستانی که تونستند در دوره ی کارشناسی مقاله هم  کار کنند ولی معمولا تعدادشون خیلی کمه.

پس تا اینجا نتیجه میگیریم که کاری که معدل در روند پذیرش شما انجام میده خیلی اساسی و مهمه و ملاک خیلی مهمی در اکسپت یا ریجکت شدن شما ایفا میکنه

سوالی که معمولا مطرح میشه اینه که حدودا باید معدل مون چقدر باشه که بتونه برامون تاثیر گذار باشه . در جواب باید بگم ، طبق مشاهداتی که بنده تا الان از بچه ها داشتم شما اگر معدلتون بالای 16 باشه ، کارتون خیلی راحت میشه مخصوصا دوستانی که معدل بالاتر از 17.5 دارند که دیگه واقعا کسی نمیتونه راحت ازشون چشم پوشی کنه و احتمال پذیرششون خیلی بالا میره.

البته اگر معدل شما پایین باشه ولی روند معدل های هر ترم شما ، روند صعودی داشته باشه بازم میتونید با اشاره به روند صعودی تون به اساتید یا دانشگاه مقابل نشون بدید که قابلیت های بالایی دارید.

 طبق اون چیزی که من در چند روز گذشته دیدم تاثیر معدل در پذیرش ارشد حتی از تاثیر مقاله هم بیشتره و بودند خیلی از دوستانی که چند تا مقاله داشتند و  یک معدل متوسط (15) و ریجکت شدن ، در مقابل دوستانی هم بودند  که یک معدل بالا داشتند ( 16-18) و حتی بدون داشتن یک مقاله، اکسپت شدند

البته در روند پذیرش خیلی از مسائل دیگه هم تاثیر گذاره مثلا motivation letter هم خیلی تاثیر گذاره یا داشتن یک نمره ی بالا در آزمون زبان میتونه به نفع شما کار کنه ولی هیچکدوم به پای معدل نمیرسه.

توصیه ای که میکنم به بچه های کارشناسی ، اینه که تا میتونید خوب درس بخونید که بالاترین معدل ممکن را در کارشناسی بدست بیارید چون اگر که این فرصت را از دست بدید ، دیگه به هیچ طریقی نمیشه اون رو جبران کرد. 

هیچوقت زمان درس خوندنتون را با کار کردن یا فعالیت های دیگه از دست ندید چون شما بعدا هم میتونید کار کنید ولی بعدا نمیتونید دیگه معدلتون را افزایش بدید

خیلی از دوستای خودم بودند که اول داشتن معدل خوب را جدی نمیگرفتند ولی بعدا افسوس میخوردند که چرا بیشتر تلاش نکردند تا معدل بالایی داشته باشند

به قول فرنگیا 

It's the opportunity of a lifetime

زبان

در اهمیت زبان همین بس که  اگر که خیال اپلای کردن توی سرتون هست و خیال تقویت زبان  یا حداقل شروع به تقویتش توی سرتون نیست باید بگم که متاسفانه اون خیال اول بدجور دچار تزلزل میشه و دیگه بیشتر به سمت خیال میل میکنه تا واقعیت

پس از همین امروز شروع کنید به خواندن زبان از هر کتاب و هر روشی هم استفاده کنید مهم نیست 

مهم شروع کردنشه بقیه ش خودش درست میشه 

بهترین زمان هم زودترین زمانه، شما هرچه بیشتر زمان داشته باشید مطالعه و تمرین کنید ،ماندگاریش توی ذهنتون بیشتر میشه 

پس وقت را تلف نکنید!!