the same destination

اگر بدن انسان رو مثل یک کار خونه ی بزرگ در نظر بگیریم فرض کنید چه اتفاقی میفتاد اگر هر کدوم از اعضای بدن میخواستن برای خودشون  جداگانه کار کنند و کاری به بقیه اعضا نداشته باشند؟!!!

مثلا قلب میگفت من میخوام از این به بعد کمتر کار کنم و مثلا از دقیقه ای 70 تا ازاین به بعد دقیقه ای 30 تا ضربان داشته باشم یا مثلا معده میگفت من از این به بعد دوبرابر حالت قبلی اسید ترشح میکنم و اگر هم باعث میشه روده و یا مری از بین بره به من ربطی نداره و مشکل خودشونه.

همچین بدنی چند سال میتونه دووم بیاره؟؟

از این مثال میخوام گریزی بزنم به علت توسعه ی کشور های توسعه یافته مثلا آلمان یا آمریکا  یا ژاپن

به نظر من اصلی ترین عامل در موفقیت یک کشور اینه که همه ی افراد مسئول و غیر مسئول در اون کشور به دنبال یک هدف هستند یا به قولی همه ی فعالیت های اون ها حول یک محور داره انجام میشه،  دانشگاهشون برای پیشرفت صنعت فعالیت میکنه صنعتشون برای درآمدزایی کشور کار میکنه کشورشون برای رفاه مردم تلاش میکنه و... این چرخه ادامه دارد

حالا چرا کشور های جهان سوم از این وضعیت در نمیان؟؟

چون دانشگاهیه میگه صنعتگرامون بیسوادن ، اونی که تو صنعته میگه دانشگاهیامون به درد کار نمیخورن، اونی که میخواد کار کنه میگن داره دزدی میکنه جیب خودشا پر کنه و... این چرخه ادامه دارد.

تا وقتی مردم این احساس را پیدا نکنند که اگر برای کشورشون دارن خدمتی می کنند میتونند نتیجه ش را درخودشون و فرزندان آیندشون ببینند. هیچوقت اون کشور  به جایی نمیرسه

به یکی از دوستان غربت نشین گفته بودند. « همه دارید از این مملکت میرید! پس کی بمونه اینجا را درست کنه؟؟!!!»

جواب داده بود : مگه این کشور روی ما تعصب داشت که حالا ما روی اون تعصب داشته باشیم؟؟!

جواب سنگینیه