پارامتر های انتخاب (1)

در پست قبلی ،مرحله ی انتخاب، گفتم که بهترین کار ایجاد یک جدول برای امتیاز دهی و اولویت بندی دانشگاه هاست در این پست میخوام به تعدادی از پارامتر هایی که برای این کار میتونید استفاده کنید اشاره کنم.

1-اولین و مهم ترین پارامتر این هست که اگر امکانش براتون هست برای یک مدت کوتاه به اون کشور سفر کنید و ببینید اتمسفر و فضای اون کشور را دوست دارید یا نه. این کار به نظرم بهترین راه برای بدست آوردن اطلاعات در مورد هر کشوریه. اما از اونجا که برای اکثر دوستان امکان این کار وجود نداره راه حل دیگه اش که میتونه به شما دید بده این هست که سفارت اون کشور را در ایران بررسی کنید این کار دو تا مزیت داره اول اینکه از رفتار سفارت یک کشور با دانشجویان مراجعه کننده میشه تا حد زیادی به اونچیزی که احیانا هنگام مهاجرت تحصیلی به اون کشور در انتظارتون هست پی برد مثلا اگر دیدید فلان سفارتخونه همه ی دانشجو ها را مثل گوسفند بیرون  نگه میداره و هر کسی هم اعتراض کنه اون نگهبان دم در، چهارتا بدو بیراه بهش میگه بدونید که اون کشور برای دانشجوهاش ارزش قائل نمیشه و اتفاقات  خوبی در انتظارتون نخواهد بود.

 نکته ی دومش این هست که شما به راحتی میتونید کشور هایی  که گرفتن وقت سفارت هاشون پروسه های عجیب و غریبی داره را راحت حذف کنید یا اولویت پایین تر بهش بدید به طور مثال الان سفارت آلمان که داره وقت های 22 ماهه میده و معنیش این هست که شما دو سال قبل از اینکه ادمیشن لتر بیاد دستتون باید  برای وقت سفارت اقدام کرده باشید که دیگه خودتون میتونید حدیث مفصل بخوانید از این مجمل.

2-یکی دیگر از پارامتر های مهم که باید در نظر داشت فرهنگ و آداب و رسوم یک کشور هست مخصوصا اینکه اون کشور چقدر پتانسیل مهاجر پذیری داره و مردمش تعصب ندارند همچنین اینکه مردم یک کشور چقدر خون گرم هستند و زود با یک غریبه اخت میگیرند. به نظر من همه ی کشور های اروپایی کم و بیش مردمشون روی فرهنگ و ملییت خودشون تعصب دارند  پس از این لحاظ نمیشه آنچنان تفاوتی بینشون قائل شد ولی در کل کشور هایی که در جنوب اروپا هستند نسبت به شمالی ها خونگرم تر و خودمونی تر هستند از لحاظ مهاجر پذیری ،کشور هایی که میتونیم بهشون کردیت بدیم ازاین لحاظ کشور هایی مثل آمریکا ( البته الان دیگه نه) ، کانادا و استرالیا  هستند.

3- زبان های رایج در یک کشور تاثیر زیادی در مراحل بعدی زندگی شما در اون کشور داره . کشور های انگلیسی زبان ازاین نظر که زبان تحصیل شما با زبانی که به وسیله ی اون با جامعه و محیط اطراف در ارتباط هستید یکسان هست یکم راحت تره ولی از طرف دیگه شما با تحصیل در یک کشور غیر انگلیسی  میتونید اون زبان رو هم یاد بگیرید که در حقیقت با یک تیر دو نشون زدید. من خودم مورد دوم رو ترجیح میدم ولی در کل بستگی به هدف خودتون داره

خب دوستان این پست یکم طولانی شد ترجیح میدم بقیه ی پارامتر ها رو به پست بعدی موکول کنم شما هم تا اون موقع وقت کافی خواهید داشت تا روی این موارد به تامل و تدبر بپردازید.